Rozdział 14

[...] codziennie patrz na świat, 

jakbyś oglądał go po raz pierwszy.

~ Eric-Emmanuel Schmitt

(Muzyka)

~*~

Ciemne uliczki, szczekanie psów i krzyki. Takie powitanie otrzymał Duff po dotarciu na osiedle, w którym  6 dni temu został pobity. Przyszedł do slumsów, aby spłacić dług Roberta. Co prawda było 4 dni po terminie, ale dogadał się z dilerem. Udało mu się zarobić pieniądze w bardzo... hańbiący sposób, jednak najważniejsze, że ma tą kasę. Aby ją dostać musiał spędzić wieczór u jakiejś kobiety po 30-stce. Była zadbana, zaproponowała mu sporą kasę, kokę. Skorzystał, lecz już po wyjściu z apartamentu nieznajomej poczuł się okropnie. Nie dość, że się sprzedał, to jeszcze zdradził Jane. Nie wiedział co z sobą zrobić. Pójść do dziewczyny i się przyznać, czy o niczym nie mówić? Wybrał to drugie i postanowił, że już nigdy więcej nie dopuści się takiej zbrodni względem siebie i panny May. Właśnie, Jane. Dziewczyna żyła w błogiej nieświadomości. Nie miała pojęcia o kłopotach McKagana. Chłopak nic jej nie mówił. Jedynie wytłumaczył się z pobicia. Wcisnął brunetce tanią bajeczkę o napadzie przez kilku facetów, poszukujących u niego jakiś dragów. O dziwo uwierzyła, jednak bacznie przyglądała się poczynaniom chłopaka. Ten powoli wyplątywał się ze zgubnej nici.
- Ile masz? - Usłyszał za sobą spokojny głos dilera. Jak zwykle pojawił się znikąd, strasząc blondyna. 
- Całość. - Wręczył mu zgniecione banknoty. - A i daj mi trochę blondynki. - Dodał, po czym otrzymując towar, odszedł. Jak najszybciej opuścił osiedle, nie chcąc mieć z nim już nic wspólnego. Po drodze zahaczył się jeszcze o Troubadour. Nie mógł tam nie wstąpić, mając gotówkę. 
Standardowo usiadł przy ulubionym stoliku i czekał na kelnerkę. W miedzy czasie wpatrywał się w puste miejsca na kanapie. Brakowało mu imprezowej ekipy w składzie: Robert, Nancy, Tom i Lisa. Kiedyś zawsze tutaj przychodzili w wolnej chwili. Teraz, kiedy Robert leży w szpitalu kontakty się urwały. Duff jedynie słyszał, że Nancy zajęła się striptizem, Tom dilerką, czyli nic ciekawego. Jedynie Lisa znalazła normalną pracę w mało profesjonalnym sklepie muzycznym. 
- Co podać? - Nad Duffem stanęła ciemnowłosa kobieta, ubrana w skąpy strój. Blondyn kojarzył ją z imprezy u Roberta. Była jego znajomą. Miała na imię... chyba Cindy.
- Whisky. - Uśmiechnął się cwaniacko, wpatrując się w biust dziewczyny. Po chwili jednak przypomniał sobie o siedzącej w domu Jane i spuścił wzrok. Zaczekał na zamówienie, a kiedy przyszło, szybko wypił zawartość szklanki. Nie widząc sensu siedzenia w pojedynkę, ruszył do panny May. 


Godzinę później...
 *Oczami Jane*


Ostatnie promienie słońca wpadające do mieszkania przez żaluzje, wino, muzyka i książka. To jedyne czego właśnie potrzebowałam. Lekturka opowiadała o parze buntowników, do tego Sex Pistols w tle. Wszystko sprawiało, że tworzył się magiczny nastrój. Tylko moje mieszkanie nie pasowało do tego punkowego klimatu. Powinnam iść do Duffa. U niego byłoby idealnie. Czarna skórzana kanapa, wszędzie walające się pety, zapach alkoholu, pudełka po pizzy. Z jednej strony syf, a z drugiej coś inspirującego, pociągającego. Zawsze chciałam przebywać w otoczeniu mężczyzn słuchających tego co ja. Ciągnęło mnie do takich wariatów, ćpunów, łobuzów. Tacy faceci byli barwni, mieli osobowości... i kłopoty, ale to nie ważne. 
Dajmy na to taki Bill. Cholernie pociągający szaleniec, o dwóch twarzach. Tej buntowniczej, a czasami nawet brutalnej i tej wrażliwej. 
Później Duff. Kochający punk. Z jednej strony twardy i ordynarny, a z drugiej miły. 
Chciałabym być taka jak oni. Wydaje mi się, że nie mam tak zajebistej osobowości. Przeciętna dziewczyna z prowincji, która wyleciała do Los Angeles robić karierę fotografki. Bezbarwność, pieprzona bezbarwność...
-Jane! - Usłyszałam krzyk Duffa. Wyjrzałam przez okno i zobaczyłam jak macha do mnie. Co on brał?
- Właź na górę! - Rzuciłam przez otwarte okno balkonowe. Kilkadziesiąt sekund i blondas był już w mieszkaniu. Nie dziwię się. Gdybym miała takie nogi, to też bym wszędzie była dwa razy szybciej. - Co się tak darłeś? - Objęłam go ramionami. Chłopak tylko wzruszył ramionami i musnął mnie w usta. 
- Co robisz? - Uśmiechnął się, wchodząc do pokoju. - Uuu widzę panna May się alkoholizuje. 
- Chcesz trochę? - Podałam mu całą butelkę i usiadłam koło balkonu. Zaznaczyłam, w którym miejscu zakończyłam czytanie i odłożyłam książkę na regał. Teraz mogłam przyglądać się Duffowi, który rozkładając się na kanapie sączył wino. Wyglądał cholernie seksownie. Do tego stopnia, że po głowie zaczęły chodzić mi różne myśli.
"Cholera, czy to ten moment? Nie za szybko Jane? A zresztą! Co mi tam. Jestem w Los Angeles. Tutaj każdy aniołek zmienia się w diablicę. Chociaż jeden raz zaszalej." - Uśmiechnęłam się zadziornie i podeszłam do McKagana. Ten zmierzył mnie tylko, po czym wyciągnął z kieszeni woreczek kokainy.
- Masz może ochotę? - Zapytał z lekkim zmieszaniem. Czekając na odpowiedź zerwał się z kanapy i podszedł do odtwarzacza muzyki. Teraz "God Save The Queen" rozbrzmiewało na cały blok. Poczułam nagłego kopa. Duff zresztą też. Zaczęliśmy jak pojebani drzeć się razem z Rotten'em.

"Don't be told what you want
Don't be told what you need
There's no future no future
No future for you "

- Duff, biorę! - Krzyknęłam w pewnym momencie. Spojrzał na mnie nieco... zdziwionym wzrokiem? Najwyraźniej się tego nie spodziewał. Dzisiaj był ten dzień. Może będę go żałować, a może najlepiej wspominać. Zobaczymy...

- Siadaj. - Poklepał kanapę i zaczął wszystko przygotowywać. Jedna kreska dla mnie, druga dla niego. Jeszcze tylko dolar zwinięty w rulonik i odlecimy. Pierwsze uczucie, drażniący ból w nosie, który w miarę upływu czasu ustępuje. Nogi stają się miękkie niczym z waty, oczy przestają współpracować, ręce robią ruchy w zwolnionym tempie. 

Kątem oka zobaczyłam jak Duff wsypuje sobie resztki na język i zbliża się do mnie. Narkotykowy pocałunek? Czemu nie. Taki jest nawet lepszy. Wszystko odczuwasz dwa razy mocniej. 

- Duff dzisiaj bądź moim Sidem, ja będę Nancy. - Usiadłam na niego okrakiem. Najwidoczniej mu się to spodobało, bo zaczął się delikatnie uśmiechać i błądzić rękami po moich plecach, a następnie udach.

- Zmieniasz się. - Wyszeptał przygryzając mi płatek ucha.

- Ale tylko dzisiaj. - Zaśmiałam się głośno, jakbym powiedziała coś cholernie śmiesznego. Pani kokaina działała. Ściany były jakieś takie... kolorowe? Małe kwiatki stojące na parapecie robiły za gigantyczne palmy, a kanapa za wielką, piaszczystą plażę, na której leżeliśmy. 

*Oczami Duffa*

"Oj mała, nieźle na mnie działasz." - Powiedziałem w myślach, kładąc ją delikatnie na plecach. Uśmiechała się zadziornie, przygryzając usta. Już nie mogłem wytrzymać, musiałem pozbawić ją tych pieprzonych ciuchów. Po co one komu? Nie lepiej łazić w "stroju Adama"? 
- Duff... - Szepnęła, zbliżając mi się do ucha.
- Tak?
- Jestem ładna? - Zapytała, spoglądając mi w oczy.
- Oo tak. - Uśmiechnąłem się, oglądając ją całą.
- Jestem seksowna? - Grała ze mną, czekając, kiedy nie wytrzymam i rzucę się na nią jak jakiś pierdolony zwierzak. 
- Jesteś, jesteś. - Pocałowałem ją w usta, a rękami zjechałem na wysokość ud. Jane zadrżała, co cholernie mnie zmotywowało do dalszych działań. Po każdym moim ruchu, przechodził przez nią dreszcz. Cicho mruczała, przymykając oczy. Czułem, że to będzie bardzo pracowita, ale i przyjemna noc...

_____________________________________________

Wesołych Świąt!

 Smacznego jajka, bogatego zajączka i mokrego dyngusa!