Prolog

15. 07. 1981, Lafayette w stanie Indiana

Poranek zaczął się tak jak zwykle. Nic nie wskazywało na jakieś szczególne wydarzenia. Zza horyzontu ukazało się to samo słońce, obok domu Jane szczekał ten sam pies, ta sama kobieta szła do sklepu, a w pokoju dziewczyny rozbrzmiewała ta sama muzyka. Adapter leniwie odtwarzał "Stairway to Heaven". Wakacyjna monotonia dawała się jej we znaki. Po raz kolejny leżała zamyślona, wsłuchując się w głos Planta. Z kuchni dolatywał zapach świeżych naleśników, przyszykowanych przez mamę -Kate. Tata Jack jak zawsze śpiewał z Presley'em, naprawiając stojącego w garażu Mustanga Shelby z 68'. Jednak coś wisiało w powietrzu, powodując nerwową atmosferę. Dziewczyna nie wiedziała co to, lecz już niedługo miała się przekonać. Zanim to nastąpiło zeszła na dół i przywitała rodzicielkę. Po cichu nałożyła dwa naleśniki na porcelanowy talerz, przywieziony z podróży do Francji i wróciła do własnej "fortecy". Usiadła na parapecie, po czym zaczęła obserwować ludzi. Jak szaleni pędzili do zakładów pracy, nie zważając na nic. Jeden trąbił na drugiego, krzycząc aby się pospieszył. Cała sytuacja tak ją rozbawiła, że postanowiła to stworzyć komiks. Z drewnianej szuflady wyjęła ołówek i kartkę papieru, po czym zabrała się za szkicowanie. Bardzo lubiła to robić. Zawsze mogła wyrazić w ten sposób siebie.
Zajęcie przerwało jej wołanie mamy.
-Janie, Bill do ciebie! - Brunetka zerwała się z miejsca i przyspieszonym krokiem zeszła do drzwi. Ujrzała znajomą, rudą czuprynę, która wywołała na jej twarzy szeroki uśmiech. Bailey stał tyłem, najwidoczniej wpatrując się w ulicę. Właśnie. Ten chłopak zawsze był zamyślony, przez co Jane go pokochała. Oczywiście jako przyjaciela. Rudzielec zawsze ją rozumiał, udzielał porad, a przy tym wszystkim był urzekająco nieśmiały. Może nieśmiałość spowodowana była sytuacją w domu? Tego nikt nie był w stu procentach pewny.
- Hey, co tak wcześnie? - Zapytała, stając tuż obok. Dopiero teraz ujrzała zakrwawioną twarz przyjaciela. - Matko, co ci się stało? - Szepnęła, rozglądając się dookoła.
- Muszę uciekać. - Mruknął niezadowolony i wytarł usta. Jane zamurowało. Jedyna osoba na której jej zależało, teraz miała gdzieś zniknąć? Nie za bardzo pojmowała co się stało.
-Ale... ale dlaczego? - Wyjąkała.
- Po prostu zrobiłem coś złego.